کیفیت زندگی همسران جانبازان با قطع عضو هر دو اندام تحتانی

مقدمه و هدف : مراقبت از افراد ناتوان یا مبتلا به بیماری های مزمن معمولاً با افزایش آسیب های جسمی، افسردگی، استرس و اضطراب همراه است. هدف از انجام این مطالعه تعیین کیفیت زندگی همسران جانباز که نقش اصلی را در مراقبت از این افراد بر عهده دارند، بود.   مواد و روش ها : ارزیابی کیفیت زندگی با استفاده از پرسش نامه sf-36 در 234 نفر از همسران جانباز با قطع عضو در هر دو اندام تحتانی انجام شد. برای مقایسه و تحلیل داده ها از تست آماری one sample t test و independent t-test استفاده شد.   نتایج : میانگین سنی همسران جانباز با قطع عضو برابر5/39 با انحراف معیار 3/6 سال بود. در ارزیابی کیفیت زندگی کمترین میانگین مربوط به درد جسمانی(96/24 ± 58/53) و بیشترین میانگین نمره مربوط به عملکرد جسمانی(88/21 ± 62/76) بود. کیفیت زندگی همسران جانباز به طور معناداری از نرمال جامعه زنان ایرانی پایین تر بود. تحصیلات بالاتر از دیپلم و اشتغال در همسران با کیفیت زندگی بالاتری همراه بود. همسران جانبازانی که سابقه بستری در طول یک سال قبل از مطالعه را داشتند به طور معناداری، میانگین نمره پایین تری را در حیطه سلامت روان و مقیاس سلامت روان داشتند.   نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که همسران جانباز با قطع عضو در هر دو اندام تحتانی از کیفیت زندگی پایینی برخوردار بودند.به نظر می رسد توجه به عوارض دراز مدت ناشی از نگهداری از جانباز و ارائه آموزش و خدمات متناسب به مراقبین می تواند در ارتقاء کیفیت زندگی آنان نقش مؤثری را ایفا کند.